دو سال پیش بود که «نانسی لئو»، در غروب یک روز تابستانی، ایمیلی برای استیو جابز نوشت، او اصلا انتظار پاسخ نداشت، اما در ظرف کمتر از یک روز، فرستاده شرکت اپل برای پاسخ به ایمیل او در بیمارستان دانشگاه شیکاگو حاضر شد!
در آن زمان، نانسی، یک دستیار سال دوی رشته داخلی بود، او که موظف بود ببیند امکان اجرای یک برنامه آزمایشی برای استفاده دستیارهای این بیمارستان از آی‌پد وجود دارد یا نه، یادداشتی در این زمینه برای جابز فرستاده بود.
آن هنگام، آی‌پد تازه چهار ماه بود که وارد بازار شده بود، اما دستیارهای جوان و مشتاق فناوری بیمارستان، در همین دوره زمانی استفاده از آی‌پد را برای دسترسی به اطلاعات پزشکی آغاز کرده بودند. نانسی که عقیده داشت با تغییرات کوچکی می‌شود به صورت بهینه‌تری از آی‌پد در زمینه پزشکی استفاده کرد، در آن یادداشت از جابز و شرکت اپل درخواست کمک کرده بود.
جابز، ایمیل مستقیمی در پاسخ به ایمیل او نفرستاد، ولی بامداد روز بعد، نانسی ایمیلی دریافت کرد که ابتدا تصور می‌کرد که بیش از یک پاسخ خودکار نباشد و نمی‌خواست ایمیل را باز کند. اما با خواندن ایمیل او متوجه شد که ایمیل از طرف یکی از کارمندان اپل به نام «افشد میستری» است. جابز ایمیل نانسی را خوانده بود و برای پیگیری به افشد که مدیر بازاریابی پزشکی اپل بود، فوروارد کرده بود.
محصولات شرکت اپل شامل مک، آی‌پاد، آی‌فون و آی‌پد، همگی برای استفاده مصرف‌کنندگان عادی طراحی می‌شوند و نه برای استفاده قشر یا صنفی خاص. اما به دلایلی، اپل علاقه زیادی دارد که در یک برنامه پنهانی، آی‌پدها را در بیمارستان‌ها و در دست پزشکان ببیند.
افشد میستری، شخصی است که مسئول مستقیم این برنامه است. او در ماه نوامبر امسال، یک همایش در کانادا برگزار کرد که شرکت در آن تنها با داشتن دعوتنامه ممکن بود، در این همایش از متخصصان ونکوور، کالاگری، مونترل و تورنتو دعوت شده بود. همایش در زمینه استفاده از آی‌پد در حرفه پزشکی بود.
افشد میستری
در ماه سپتامبر امسال هم صفحه اختصاصی در فروشگاه آی‌تونز ایجاد شد که مخصوص معرفی اپلیکیشن‌های پزشکی است.
برنامه اپل در مورد کاربردی کردن بیشتر آی‌پد در پزشکی، چندان هم بدون مانع نیست، چرا که باید اپلیکیشن‌های پزشکی، تأییده سازمان غذا و داروی آمریکا را دریافت کنند. به همین خاطر اپل باید خیلی با احتیاط در این زمینه حرکت کند.
میستری که وظیفه خطیر بازاریابی پزشکی آی‌پد را به عهده دارد، چندان با دنیای پزشکی بیگانه نیست، پروفایل او در شبکه LinkedIn نشان می‌دهد که او بعد از گرفتن لیسانس کامپیوتر به عنوان یک مهندس در برنامه تولید موشک‌های کروز Tomahawk در اواخر دهه هشتاد شرکت کرد. سپس به مدت ۱۵ سال و قبل از اینکه پنج سال پیش وارد شرکت اپل شود، در زمینه تصویرسازی سه‌بعدی تصاویر سی‌تی اسکن فعالیت می‌کرد.
بهترین دوست پزشکان
«فیشمن»؛ رادیولوژیست بیمارستان بالتیمور است، او روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ سی‌تی اسکن می‌بیند، او هر وقت به مسافرت می‌رود، می‌تواند به کمک آی‌پد مشاوره از راه دور انجام بدهد.
پزشکان بیمارستان جانز هاپکینز، با استفاده از آی‌پد، روزانه یک تا یک و نیم ساعت در وقتشان صرفه‌جویی می‌کنند. اگر آنها از آی‌پد استفاده نمی‌کردند باید این زمان را صرف پیدا کردن مدارک پزشکی کاغذی یا جستجوی اطلاعات پزشکی در پشت کامپیوترها می‌کردند.
بسیاری از پزشکان عقیده دارند که آوردن آی‌پد به بالین بیماران، به آنها امکان مراقبت پزشکی و ارتباط خودمانی‌تر و تعاملی‌تری با بیماران می‌دهد.
دستگاه‌های اپل در میان دانشجوها و دستیاران پزشکی بسیار محبوب هستند. بیماران هم در این میان می‌توانند از آی‌پد استفاده زیادی کنند، بیماران بخش لوزالمعده بیمارستان جانز هاپکینز می‌توانند با استفاده از آی‌پد، سیر درمان خود را پیگیری کنند. در استنفورد هم به بیمارانی که در انتظار آنژیوگرافی هستند، آی‌پد داده می‌شود تا در سالن انتظار حوصله‌شان سر نرود و بتوانند فیلم تماشا کنند یا ایمیل چک کنند.
در عین حال آی‌پد برای پزشکان وسیله‌ای برای سرگرمی و تمدد اعصاب هم می‌تواند باشد، مثلا دستیاران دانشگاه شیکاگو در شیفت‌های شبانه کاری‌شان در اوقات بیکاری، با آی‌پد ایمیل چک می‌کنند، ویدئو می‌بینند یا بازی می‌کنند.
آی‌پد حتی به اتاق‌های عمل هم راه پیدا کرده است و جراحان توانسته‌اند با شیوه‌های مخصوص و بدون به مخاطره افتادن استریل بودن اتاق‌های عمل، آی‌پد را وارد این محیط هم بکنند.
در این عکس می‌بینیم که پزشکان بیمارستان ویرجینیا، پوشش پلاستیکی که معمولا در اتاق عمل روی کلیشه‌های اشعه ایکس کشیده می‌شود تا باعث آلودگی نشوند را روی آی‌پد کشیده‌اند تا بتوانند آی‌پد را وارد اتاق عمل کنند.
با استفاده روزافزون پزشکان از آی‌پد در بیمارستان‌ها، آنها با یک مشکل مواجه شدند: وقتی از آی‌پد استفاده نمی‌کنند، آی‌پد را کجا بگذارند و چه کار کنند که دستهایشان آزاد باشد. برای حل این مشکل، شرکت‌های تولیدکننده روپوش پزشکی، یونیفرم‌های جدیدی طراحی کردند:
به علاوه کیس‌هایی هم وجود دارند که پزشکان با آنها می‌توانند آی‌پد را از شانه یا گردن آویزان کنند:
می‌توان مثال‌های زیادی در مورد کاربرد آی‌پد در پزشکی آورد، اما در این میان برنامه‌های بزرگی هم در حال اجرا شدن هستند، مثلا یکی از این پروژه‌های بزرگ تلاش دارد که صد هزار آی‌پد را در شبکه بزرگی از ۱۵۲ بیمارستان به هم متصل کند. در طرح آزمایشی تا به حال فقط ۱۵۰۰ آی‌پد وارد برنامه شده‌اند که بیشتر آنها در بیمارستان واشنگتن هستند ولی اگر همه چیز به خوبی پیش برود، می‌توان با این پروژه چند صدهزار نفر را با استفاده از آی‌پد به هم متصل کرد.
التفات حسین، دستیار طب اورژانس در دانشکده «ویک فارست» است، او وبلاگ بسیار مشهوری به نام imedicalapps در مورد اپلیکیشن‌های پزشکی دارد که خود من هم از خوانندگان این وبلاگ عالی هستم، او می‌گوید: در ابتدا مسئولان بیمارستان‌ها می‌گفتند که مجاز به آوردن آی‌پد نیستیم، آنها واقعا ما را در استفاده از آن، دلسرد می‌کردند. اما حالا دیگر متقاعد شده‌اند که دیگر نمی‌توانند در برابر پزشکان قرار بگیرند.
بیمارستان اوتاوای کانادا از سه هزار آی‌پد استفاده می‌کند، آی‌پد را در این بیمارستان می‌توان در هر گوشه‌ای و دست هر کسی یافت، در دست اساتید، دستیارها، داروسازها و بقیه. در این بیمارستان حتی برای وارد کردن دستورات پزشکان هم از آی‌پد استفاده می‌شود.
پیش از این هم تلاش‌های زیادی برای کامپیوتری کردن سیستم ورود دستورات انجام شده بود، اما به خاطر رابط کاربری نامناسب کامپیوترها، بیشتر این برنامه‌ها شکست خورده بردند، خوشبختانه آی‌پد این محدودیت را ندارد.
این بیمارستان در همان آغاز به بازار آمدن آی‌پد و زمانی که هنوز آی‌پد وارد بازارهای کانادا نشده بود، شخصی را مأمور کرد تا به لاس وگاس برود، یک جفت آی‌پد بخرد و به همراه بیاورد تا کاربردی بودن آن مورد آزمایش قرار بگیرد. جالب است که مأمور خرید در جریان این سفر، به خاطر محدود بودن عرضه آی‌پد، مجبور شده بود ۲۰۰ دلار اضافی به دانشجویی که در صف خرید ایستاده بود و آخرین آی‌پد به او می‌رسید، بدهد تا او کنار بکشد!
اما مسلما فقط خرید اپ برای بیمارستان اوتاوا کافی نبود، آنها باید اپلیکیشنی می‌نوشتند که بتواند با سیستم اسناد دیجیتال بیمارستان هماهنگ باشد، در طی شش ماه این کار انجام شد.
اما با همه این حرف‌ها، هنوز پاسخ یک سؤال برای ما نامعلوم است، علت علاقه خاص اپل به کاربردی کردن آی‌پد در پزشکی چیست؟ چرا اپل مدیر بازاریابی پزشکی دارد که بایستی بیشتر وقت خود را صرف صحبت با پزشکان و توسعه‌دهندگان نرم‌افزارهای پزشکی کند؟
آیا بیماری استیو جابز باعث شده بود که به کاربرد فناوری در پزشکی علاقه‌مند شود؟ حقیقت این است که علاقه جابز به فناوری پزشکی، خیلی پیشتر از جریان بیماری‌اش آغاز شده بود ولی کسی نمی‌تواند منکر شود که بیماری او باعث تشدید این علاقه شده بود.
اپل رئیسی داشت که حتی وقتی تحت تأثیر داروهای مسکن بود و سرطان در حال از پای درآوردنش بود، یک بار ماسک اکسیژن روی صورتش را کنار زد و از طراحی بد ماسک اکسیژن شکایت کرد. پس چرا نباید انتظار داشته باشیم که او خواستار ورود فناوری شرکت‌اش به پزشکی باشد؟!
در اواخر دهه هشتاد، زمانی که جابز شرکت پیکسار را خریده بود، این شرکت در زمینه تصویربرداری پزشکی هم فعالیت می‌کرد، اما سیستم سی‌تی اسکن پیکسار به خاطر گران بودن و کند بودنش در تصویرسازی شکست خورد. جابز از همان زمان علاقه شخصی به تصویربرداری پزشکی پیدا کرده بود، او در اواخر دهه هشتاد، یک بار در همایشی شرکت کرد که در آن تصویربرداری سه‌بعدی پزشکی معرفی می‌شد.
فیشمن، شخصی که در زمینه تصویرسازی فعالیت زیادی کرده است و با جابز از دوره پیکسار آشنایی دیرینه‌ای داشت می‌گوید که مهندسان کامپیوتر، همیشه به تصویربرداری پزشکی علاقه داشته‌اند، از دید آنها، بازی پرندگان خشمگین، چیز خوبی است، اما چیزهایی که در زمینه پزشکی به کار آیند، می‌توانند واقعا دنیا را تغییر دهند.
کاربرد آی‌پد در پزشکی در ایران:
استفاده «سیستماتیک» از آی‌پد در زمینه پزشکی در ایران به سبب نبود زیرساخت‌های منسجم و دشواری‌های دیگر در ایران بسیار مشکل است که در زیر تعدادی از آنها فهرست می‌شود:
- نبود سیستم جامع اسناد پزشکی دیجیتالی
- نبود برنامه‌های ایمن دسترسی از راه دور به مدارک پزشکی
- شبکه بسیار ضعیف اینترنت و نبود ۳G
- نبود فرهنگ کاربری مناسب و ضعیف بودن دانش پایه کاربری
- گران بودن نسبی این وسیله در ایران و عدم ساپورت آن
تجربه شخصی من این است که اندروید در حال حاضر در زمینه اپلیکیشن‌های پزشکی به خصوص از حیث کیفی نمی‌تواند در برابر برنامه‌های مخصوص آی‌پد و آی‌فون حرفی برای گفتن داشته باشد. اما حتی استفاده شخصی و در منزل از آی‌پد برای کار با اپ‌های پزشکی در ایران چندان ساده نیست، به دلایل زیر:
- برای نصب اپلیکیشن‌ها باید محدودیت‌های آی‌تونز برای کاربران ایرانی را دور زد. البته امکان دانلود تعدادی از اپ‌ها به صورت کرک‌شده و استفاده از آنها در دستگاه‌های جیل‌بریک‌شده وجود دارد، اما مسلما این روش اصلا مطلوب نیست و به بسیاری از اپلیکیشن‌های ضروری، هیچگاه نمی‌توان به این روش دست یافت.
- بعد از نصب، کار با بسیاری از این اپ‌ها، مستلزم داشتن اتصال سریع اینترنتی است، حتی اگر در ایران مثلا به اینترنت وای فای یک تا یک و یک و نیم مگ هم دسترسی وجود داشته باشد، محدودیت‌های ایجاد شده از این سوی، سخت آزاردهنده هستند.
- اپلیکیشن‌های پزشکی در قیاس با اپلیکیشن‌های عمومی کاربردی، بسیار گران‌تر هستند، گرچه اپلیکیشن‌های رایگان iOS هم پاسخگوی بسیاری از نیازها هستند، اما گاهی یک پزشک نیاز به اپ‌های غیررایگان خاصی پیدا می‌کند که خرید آنها از نظر تکنیکی اندکی دشوار است و از نظر مالی برای بسیاری از پزشکان اصلا مقرون به صرفه نیست.
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
تبادل لینک هوشمند 
